Hetzelfde weekend werd ook in Australië gestreden om de WFDF World Team Disc Golf Championships, waar Nederland een zeer verdienstelijke 15e plek behaalde. Zeven van de 11 die naar het WK waren gegaan speelden ook regelmatig in de National Tour. En drie van hen zouden ook in de National Tour op het podium belanden.
Er heeft dit jaar geen enkele speler meegedaan in FP40; hier komt hopelijk volgend jaar verandering in.
In MP40 deden zes spelers mee (en was er een fijne verassing doordat Laurens, Nederlands meest gedecoreerde disc golfer te zien als supporter).
Tot aan het begin van de wedstrijd stond Peter Buijsrogge aan de leiding, maar dat was een vertekend beeld omdat er pas aan het einde van de competitie duidelijk is welke twee wegstreepresultaten er zijn. Peter's afwezigheid (een van de spelers bij het WK) maakte de rekensom heel makkelijk, waardoor Rens Agterberg uiteindelijk vrij onbedreigd de eindoverwinning kon opeisen. Als Peter wel aanwezig geweest zou zijn, dan had Peter moeten winnen, en tegelijkertijd hopen dat Rens 4e of slechter zou eindigen (met 4 x winst, en 1 x 5e plek was dat niet in de lijn der verwachting). Rens' uiteindelijk best moeizame overwinning op de dag (3e na de eerste ronde, en een 2e plek in de tweede ronde) zelf gaf dat ook nog maar eens aan.
Vanwege wegstreepresultaten moest Dean Schaub uiteindelijk de 3e plek (aan het begin van de dag) overlaten aan Rene Westenberg, en werd en passant ook nog ingehaald door Marion van Linden.
Winnaar Rens Agterberg / 2e plek Peter Buijsrogge / 3e plek Rene Westenberg.
In FPO was Hilde e Goorhorst al zeker van de eindoverwinning, of ze nu aan- of afwezig zou zijn; Ze was afwezig, uiteraard vanwege deelname aan het WK.
Fleur Verberk en Julia Jansen (beiden natuurlijk ook op het WK) maakten geen aanspraak op het podium vanwege te weinig wedstrijden meegedaan hebben.
Dit gaf de kans voor de twee talenten Elly Steenbergen en Silke Hoekstra om uit te maken wie op welke trede op het podium zou eindigen.
In de Weekend League was in het voorjaar Silke de betere van de twee, en in het najaar speelde Elly beide tours (ze won de Weekend League najaar.
Elly had moeten hopen op een uitval van Silke om haar te kunnen inhalen, en uiteraard gebeurde dat niet.
We kijken nu al met heel veel plezier uit naar de FPO divisie in 2025, waar die elk jaar groeit in kwaliteit en kwantiteit. Elly en Silke zijn heel beslist grote aanwinsten voor de sport.
Winnaar Hilde Goorhorst / 2e plek Silke Hoekstra / 3e plek Elly Steenbergen.
In MPO was het eigenlijk "meer van hetzelfde".
Robbert Heek (2e voor aanvang) en Jens Maas (4e), maar ook Sander Bahnerth (10e, door het winnen van de laatste drie wedstrijden en een 2e plek), Tom Verberk (11e), en Rick van Eijndhoven (34e) waren allen Down Under.
Dominik Pell (3e) was om een andere reden niet aanwezig, maar zou onbedreigd blijven voor die 3e plek, omdat Jens en Boaz Veld (Nederlands Kampioen 2024) ook niet aanwezig waren.
Robbert maakte in theorie een kans op de eindoverwinning, maar had dan net als Peter tegen Rens in MP40 zelf moeten winnen en dan hopen dat - in dit geval - Magnuss Mukins slecht zou presteren, door een 3e of lagere klassering te behalen). De kans daarop was wel groter dan bij Rens v Peter, maar omdat op dit seizoen in onderlinge resultaten Magnuss drie keer Robbert had verslagen en andersom maar een keer,ws dat niet zomaar gedaan.
Was Jens aanwezig geweest, dan had hij een kans gemaakt op de derde plek, en had daarvoor een overwinning of tweede plek nodig in Stadskanaal. Sander, Tom, en Rick waren uitgeschakeld voor een plek op het podium, al zou Sander nog heel dichtbij hebben kunnen komen.
Harm Koers won uiteindelijk de wedstrijd in Stadskanaal met een worp daarachter Willem Romeijn en Magnuss Mukins (Magnus won de playoff voor de tweede plek).
Winnaar Magnuss Mukins / 2e plek Robbert Heek / 3e plek Dominik Pell.
![]()
![]()
![]()
